همانطور که می دانیم بقای پایدار انسان و محیط انسانی وابسته به حفظ
تعادل و تداوم جهان زیستی است که این خود پذیرش نقش و مسئولیت اخلاقی
سرپرستی انسان بر منابع بوم شناختی و عملکردی آگاهانه و هوشمند را در تنظیم
رابطه وی با محیط طبیعی می طلبد.
رویکرد معماری پایدار در پاسخ به این عملکرد آگاهانه و ملاحظات رو به گسترش
نسبت به پیامدهای فعالیت های انسانی بر محیط؛ به عنوان نگرشی بازبینی شده
به معماری مطرح شده است.
بنابراین مفهوم معماری پایدار- چه به عنوان عملی در راستای خلق فضای انسانی
و تنظیم رابطه انسان و محیط فیزیکی و چه به عنوان محصول این فرآیند-
همواره با محیط پایدار در آمیخته و در یک چهارچوب کلی می توان آن را به
معنی “خلق محیط پایدار انسان ساخت” تعبیر نمود.از این رو قبل از تعریف
معماری پایدار به مفهوم محیط پایدار پرداخته می شود .
شرط اساسی در نیل به پایداری محیطی برقراری تعادل پویا میان نظامهای
مختلف محیط است. این شرط از دیدگاه عملی دستیابی همزمان به پایداری نظام
بوم شناختی؛ نظام اجتماعی؛ فرهنگی و نظام اقتصادی را ایجاب می کند و از
منظر اخلاقی به برقراری و تداوم رابطه همزیستی میان تمام عناصر و ارگان
محیط (انسان و غیر انسان) تفسیر می شود.
کارکرد سامانه های زیستی اصلی محیط و نیز سلامت آنها در محیط پایدار تداوم و
ارتقاء می یابد. این کارکردهای اصلی برای فعالیت های انسانی عبارتند از:
تولید اکسیژن و جذب دی اکسید کربن؛ جذب پسماندها و آلودگی ها؛ تنظیم شرایط
محیطی (درجه طول و اندازه رطوبت و …) تولید منابع طبیعی تجدید پذیر: مواد
غذایی و مواد خام اولیه محصولات فرآورده های تولیدی؛ تأمین آسایش و سلامت
روان شناختی و فیزیکی
ب- از منظر اجتماعی- فرهنگی:
در محیط پایدار؛ همزیستی متعادل میان جامعه انسانی و محیط زیست طبیعی در
راستای بهره مندی توأمان اجتماعی و اقتصادی برقرار گردیده است. در چنین
محیطی به منظور نیل به پیشینه منفعت جمعی؛ فعالیت ها و مسیرهای توسعه ای
دنبال می شود که در آنها از قابلیت های بوم شناختی- فرهنگی مکان توسعه بهره
گرفته شده است.
ابیانه روستایی از دره سر سبز برزرود با آب و هوای معتدل کوهستانی در 40 کیلومتری شمال باختری نطنز و در 20 کیلومتری باختر جاده نطنز – کاشان قرار دارد. طول جغرافیایی روستا °5136 و عرض جغرافیایی °3335 و ارتفاع آن از سطح دریا 2220 متر است.دره برزرود 350 متر عرض و 35 متر عمق دارد. ابیانه، روستای کمیابی است که هنوز توانسته یکپارچگی و وحدت خود را چه از نظر فرم‌های زیبای معماری و چه از نظر فرم لباس، زبان، گویش و آداب و رسوم حفظ کند. این همه بخاطر باروری فکر و آگاهی مردم این خطه از تاریخ خود و پایداری آنان در حفظ یادگارهای نیاکانشان است. ایران صاحب موزه سرخی است که به شکل طبیعی ایجاد شده و توانسته گردشگران کنجکاو زیادی را به خود جذب کند. این مکان دیدنی در امتداد سرسبز و با صفایی قرار دارد که روستای ابیانه نامیده می‌شود.
منبع : پاورپوینت روستای ابیانه