روشهای تمرینی
مختلف میتواند تاثیرات متفاوتی بر عملکرد جسمانی ورزشکاران داشته باشد.
هدف تحقیق حاضر مقایسه اثرات برنامههای تمرینی پلایومتریک و مقاومتی توانی
بر عملکرد جسمانی بازیکنان والیبال بود. 27
بازیکن مرد تیم والیبال فولاد شهرستان اسفراین داوطلب شدند. این افراد
بهطور تصادفی در دو گروه تمرینی پلایومتریک (13 نفر) و تمرین مقاومتی
توانی (14 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به تعداد 3 جلسه در هفته و برای مدت 6
هفته انجام شد. عملکرد جسمانی شامل پرش عمودی، پرش اسپک، چابکی، سرعت
جابجایی (9 و 18 متر)، و آزمون عملکردی تلاش تکراری والیبال، قبل از اجرای
تمرینات و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین با استفاده از آزمونهای ویژه
اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمون های شاپیرو ویلک، t مستقل و t
همبسته در سطح معنی‌داری (05/0P<)، تجزیه و تحلیل شد. نتایج:
نتایج نشان داد هر دو روش تمرینی میتواند باعث افزایش پرش عمودی، پرش
اسپک، چابکی، سرعت (9 و 18 متر) و آزمون عملکردی تلاش تکراری والیبال
(زمان ایده آل، زمان واقعی، پرش ایدهآل و پرش واقعی) در بازیکنان والیبال
شود (05/0P<). بین دو گروه در هیچیک از شاخصهای فوق تفاوت معنی‌داری
مشاهده نگردید (05/0P<). در مجموع میتوان
گفت بازیکنان والیبال میتوانند برای بهبود عملکرد جسمانی خود از هردو
برنامه تمرینات پلایومتریک و مقاومتی-توانی استفاده کنند.
توان، ترکیبی از قدرت و سرعت و از عوامل مهم موفقیت ورزشکار در رقابت های ورزشی است. تمرینات الاستیک و پلایومتریک به عنوان روش هایی نسبتا جدید برای بهبود توان معرفی شده اند. با توجه به کمبود مطالعات انجام شده در زمینه اثرات تمرینات الاستیک بر عملکردهای بدنی، در این تحقیق تفاوت بین اثر تمرینات الاستیک، پلایومتریک و مقاومتی بر عملکرد بی هوازی والیبالیست های نخبه استان کردستان بررسی شد. 30 نفر از والیبالیست های نخبه (میانگین سنی 1.59±24.86 سال، قد 3.84±187 سانتی متر و وزن 2.93±78.83 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه تمرین الاستیک (10 نفر)، گروه تمرین پلایومتریک (10 نفر) و گروه تمرین مقاومتی (10 نفر). هر سه گروه به مدت هشت هفته، دو جلسه در هفته و طبق برنامه ای مدون به تمرین پرداختند. قبل و پس از برنامه تمرین، پیش و پس آزمون پرش عمودی، دویدن 45.72 متر، قدرت عضلانی پا (اسکات) از آزمودنی ها به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی،t همبسته،ANOVA یک طرفه و آزمون غیرپارامتریک کروسکال والیس استفاده شد.تحلیل داده ها نشان داد در رکوردهای پس آزمون آزمودنی ها، در مقایسه با پیش آزمون افزایش معنی داری روی داده است. تحلیل ANOVA یک راهه نشان داد رکوردهای دویدن 45.72 متر گروه تمرین الاستیک به طور معنی داری کمتر از دیگر گروه هاست (p<0.05). پس از تمرین، میانگین قدرت عضلانی در گروه تمرین قدرتی و الاستیک نیز بیشتر از گروه تمرین پلایومتریک بود (p<0.05). با توجه به نتایج، به نظر می رسد تمرین الاستیک می تواند روشی مفید در بهبود برخی عملکردهای بی هوازی ورزشکاران باشد.