زبان بدن به انواع شکلهای ارتباط غیر کلامی یا رفتاری اشاره میکند که یک فرد از طریق رفتارهای فیزیکی خود، بدون آنکه صحبتی بکند با دیگران قادر است، ارتباط برقرار نماید. این رفتارها میتواند مربوط به وضعیت و حالات بدنی (محل قرار گرفتن دستها، پاها، نحوه نشستن، ایستادن، راه رفتن، خوابیدن)، ژستها (حالتها، اطوارها، اَداها)، حرکات و اشارات بدنی، جلوههای هیجانی صورت و حرکات چشمها باشد.در کتاب زبان بدن ایرانی ،زبان بدن را این گونه تعریف نموده اند : به کلیه ژستها حالتها و حرکات ورفتار انسانی و اشارات بدنی و حتی مدل و ژست سخن گفتن و یا حالت ایجاد اصوات بدون ایجاد صدا را که بنا به سن جنس و قد و وزن و موقعیت اجتماعی و یا جغرافیایی بروز می کند را زبان بدن یا تن گفت و یا تن گفتار و یا ارتباطات غیر کلامی اطلاق می کنند.
زبان بدن یا Body Language یکی از اجزای ارتباطات غیر کلامی است که در برقراری ارتباطات روزمره ما جایگاه بسیار پررنگی دارد.
زبان بدن در متن زندگی ما قرار دارد، از ارتباطلات روزانه ی ساده تا
مذاکرات پیشرفته زبان بدن نتایجی که ما به دست می آوریم را تحت تاثیر قرار
می دهد.
ما می توانیم با یادگیری
زبان پیام های بهتری را در روابط کاری و اجتماعی خود ارسال و دریافت کنیم،
به بیان بهتر وقتی زبان بدن را یاد می گیریم می توانیم کنترل بیشتری روی
پیامی که می خواهیم ارسال کنیم داشته باشیم و پیام ها و رفتارهای دیگران را
بهتر شناسایی کنیم.
برای مثال می
توانیم با یادگیری این اصول و قواعد در هنگام صحبت با تکنیک های زبان بدن
کلام خود را تایید کنیم که این کار در اثر بخشی کلام ما تاثیرگذار است.
شخص ماهر با گوش دادن به صدای افراد باید بتواند تشخیص دهد که او چه حرکتی می خواهد انجام دهد و حتی با مشاهده حرکات شخص، زبانی که می خواهد با آن صحبت کند را پیش بینی نماید.
منبع:پاورپوینت زبان بدن