شادمانی حالتی از ذهن است نه رشته ای از حوادث؛ احساسی آرامش بخش که می توانید همیشه تجربه اش کنید و با آن زندگی کنید و نه چیزی که برای یافتنش نیاز به جستجوی زیادی داشته باشید. در حقیقت هرگز نمی توانید با جستجوکردن به شادمانی دست یابید؛ زیرا با این کار به خود به طور ضمنی می گویید که باید در خارج از وجود خودتان به دنبال آن بگردید. شادمانی در خارج از وجود شما نیست؛ شادمانی یک احساس است؛ احساس طبیعی کارکرد روانی سالم فطری که وقتی درک کنید و بیاموزید که با کارکرد روانی خودتان حرکت کنید می توانید به مکانی در درون خودتان دسترسی پیدا کنید که آرامش خاطر در آنجاست، سپس می توانید تلاش برای شادمان بودن را متوقف کنید و به سادگی شادمان باشید، حتی وقتی اوضاع شما چندان مطلوب نیست باز هم می توانید به آن احساس خرسندی دسترسی داشته باشید؛ زیرا آن احساس از درون شما سرچشمه می گیرند نه از بیرون تان(زندگی شادمانه، ترجمه، شریفی درآمدی، ۱۳۸۰).
شادمانی یا خشنودی که واژه مترادف با آن خوب بودن ذهنی می باشد که بعضی آن را مترادف با رضامندی از زندگی می دانند، بعد عاطفی و هیجانی قوی دارد و شامل احساس فرد است، که اگر از مردم بپرسند که شما خشنودی را چگونه معنا می کنید، آنها دو جواب می دهند، یا آن را به عنوان حالتی از خوشی ذکر می کنند و یا حالتی از رضایت، که اولی مربوط به هیجان و دومی مربوط به شناخت می باشد. اگر بگوییم خشنودی ناشی از رضامندی است، پس باید تلاش کنیم تا نیازهای اساسی افراد را تشخیص دهیم و درصدد ارضای آنها برآئیم(آرین، ۱۳۷۸).
در اواخر قرن بیستم، با رشد خشونت و تأثیرات روانی نظیر افزایش اضطراب، افسردگی و سایر بیماریها موضوع شادی و شادمانی بشر، به عنوان یکی از موضوعات مورد مطالعه ی جامعه شناسان، روان شناسان و متخصصان تعلیم وتربیت مطرح شد. این موضوع جدیداً حتی درحوزه علوم پزشکی نیز مطرح گردیده است. محور اصلی این بررسی ها بررسی عوامل تأثیرگذار بر شادی است ولی پاسخگویی به این پرسش ها در گرو درک مفهوم شادمانی است. مناسب ترین تعریف برای شادمانی کدام است؟ عوامل همبسته با این عنصر کدامند؟ آیا شادمانی را منحصراً در عوامل مادی باید جستجو کرد یا نه؟ می باشد. واژه شادکامی، چندین مفهوم متفاوت را به ذهن متبادر می کند( برای مثال شادی، خشنودی، لذت و خوشایندی و….)، از این رو تعدادی از روان شناسان، به اصطلاح بهزیستی ذهنی اشاره می کنند، که در برگیرنده ی انواع ارزشیابی ها است که فرد از خود و زندگی اش به عمل می آورد(داینر،۲۰۰۲). این ارزشیا بی ها، مواردی از قبیل رضایت از زندگی، هیجان و خلق مثبت و فقدان افسردگی و اضطراب را شامل می شود و جنبه های مختلف آن نیز به شکل شناخت ها و عواطف است(داینر و ساه، ۱۹۹۷).
منبع مقاله شادمانی و عوامل موثر بر آن